Monday, August 24, 2015

ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ဂါ

ကိုယ္ေတြ စာမေရးတတ္ဘူး စာမေရးတတ္ဘူး နဲ႔ ေရးခ်င္ရာေတြ ေရးေနခဲ့တာ ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့

လူတိုင္းအလြယ္တကူမသံုးတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ရေအာင္ဝင္ၿပီး စာေတြေရးခဲ့တာလည္း ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့ 

Social Media ေတြေပၚက Like ေပါင္းမ်ားစြာထက္ ကိုယ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ ေအာက္မွာ Comment ေလးတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႔ရံုနဲ႔ အားရဝမ္းသာျဖစ္ခဲ့တာလည္း ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့ 

Access Denied ဆိုတာစာမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၿပီး ေၾကာၿငာပရပြ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ မိတ္ေဆြအေပါင္းရဲ႕ စာေတြကိုဖတ္ခဲ့မိတာလည္း ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့ 

အြန္လိုင္းမွာေကာ အျပင္မွာ မိတ္ေဆြအေပါင္းသင္းမ်ားအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြားရင္းႏွီးလာဖို႔အတြက္ Comment ေလးေတြနဲ႔အစျပဳ ခဲ့မိတာလည္း ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့

Zawgyi မသိ Unicode မသိနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ေရးခ်င္တာနဲ႔ေရးၿပီး ဖတ္လို႔ ရလိုက္မရလိုက္ျဖစ္ခဲ့တာလည္းဟိုး အတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့

 လဘက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ၿပီး ဘေလာ့မွာဘာေတြေရးမယ္ ဘာေတြဖတ္မိတယ္ဆိုတာေတြကိုသူငယ္ခ်င္းေတြကိုအားရပါးရ ေျပာခဲ့ဖူးတာ ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ

 ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ ေရးခဲ့ဖူးတာလည္း ………. ဟိုးအတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.

Friday, August 13, 2010

NO Title

ပ်င္းလို႔ စာမေရးတာရယ္ မ်က္စိကိုက္လို႔စာမေရးတာရယ္ အေမဆူလို႔ စာမေရးျဖစ္တာရယ္ သူငယ္ခ်င္းလာေခၚလို႔ စာမေရးျဖစ္တာရယ္ ခ်စ္သူ ကိုလြမ္းလို႔ စာမေရးျဖစ္တာ ရယ္ ေခါင္းထဲမွာ ေရးစာ အေၾကာင္းအရင္းမရွိလို႔ မေရးျဖစ္တာရယ္ တစ္ေန႔လံုးေလွ်ာက္သြားၿပီး မွ ပင္ပန္းလို႔ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ ေလေတြလိမ့္ေပါၿပီး ဘာမွမေရးျဖစ္တာရယ္ သီခ်င္းနားေထာင္ေနလို႔ ဆိုၿပီးစာမေရးျဖစ္တာရယ္ဧည့္သည္လာလို႔ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ မီးပ်က္ေနလို႔စာမေရးျဖစ္တာရယ္ ဗိုက္ေတြေအာင့္ေနတယ္ဆိုၿပီးစာမေရးျဖစ္တာရယ္ ပ်င္းလို႔ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာသြားအိပ္မလို႔စာမေရးျဖစ္တာရယ္ မီးပ်က္လို႔ဆိုၿပီးစာမေရးျဖစ္တာရယ္ ကြန္ပ်ဴတာက ပ်က္ေနတယ္ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ Blogspot က ဘမ္းထားတယ္ဆိုၿပီးစာမေရးျဖစ္တာရယ္ Saudi Proxy ေသသြားလို႔ဆိုၿပီးစာမေရးျဖစ္တာရယ္ ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ဆိုၿပီးထိုင္ေတြးေနလို႔ စာမေရးျဖစ္တာရယ္ ဗိုက္ဆာေနလို႔ ထမင္းသြားစားဦးမယ္ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ မိုးရြာလို႔ဆိုၿပီးစာမေရးျဖစ္တာရယ္ ရာသီဥတုပူလို႔ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ လက္ေတြကိုက္ေနတယ္လို႔ ဆိုၿပီး စာမေရးျဖစ္တာရယ္ သီခ်င္းစာသားေလးကို ဖ်က္မယ္ဆိုၿပီးနားေထာင္ေနရင္းနဲ႔အိပ္သြားလို႔စာမေရးျဖစ္တာရယ္ ေရးခ်င္စိတ္ေတြေပ်ာက္ေနလို႔ မေရးျဖစ္တာရယ္ အင္တာနက္သြားေနလို႔ စာမေရးျဖစ္တာရယ္ ဒါေတြ႔နဲ႔ပဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ေပးေနတဲ့ ဆင္ေျခေလးေတြေပါ့ဗ်ာ ။

 တစ္ခါတစ္ေလစဥ္းစားၾကည့္ပါတယ္ ဘာေၾကာင့္မ်ားစာေရးဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလးပ်င္းေနတာလဲလို႔ ။

ကိုယ္ကိုယ္ကို ေပးေလ့ရွိတဲ့ ဆင္ေျခေလးေတြကို ျပန္ေတြးၿပီးမွတ္တမ္းတင္ၾကည့္တာပါ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ထိပ်င္းလဲဆိုတာကို ။ ကိုယ့္ကိုကို္ယ္လည္းေတြးမိပါတယ္ ဘာေၾကာင့္မ်ားဒီလိုျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ဘယ္လိုပဲေတြးေတြးေပါ့ေနာ္ ကိုယ္ကို္ကို္ယ္ေတာ့အေကာင္းျမင္တတ္ပါတယ္ :p

 စာေတြေရးဖို႔ကို ေခါင္းထဲမွာအမ်ားႀကီး ေတြးမိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေတြမိတဲအခ်ိန္ပဲသတိရတယ္ဗ် ျပန္လည္းေရးေရာ ဘာမွျပန္မေပၚလာေတာ့ဘူး ဗ်ာ ။

တစ္ေန႔ စာေရးဖို႔ဆိုရင္ ဟိုအေၾကာင္းျပလိုက္ ဒီအေၾကာင္းျပလိုက္နဲ႔ ဘာမွကိုမလုပ္ျဖစ္ေသးဘူး ဒါ့အျပင္ ထားလိုက္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ဘာျဖစ္လာ္လည္းဆိုရင္ ဘာမွာကိုမျဖစ္လာေသးဘူး။

 တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ စကားႀကီးစကားက်ယ္ေျပာလိုက္ ဟိုဟာေလးေကာင္းတယ္ဆိုရင္လုပ္လိုက္ ဒီဟာေလးေကာင္းတယ္ဆိုရင္လုပ္လိုက္ ဘာမွကိုမျဖစ္လာေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္ ဘာမွမေတြး ပဲ ေနတာထက္စာရင္ ေတြးေနတာကေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္( အဲအေတြးမေခ်ာ္ဖို႔လည္းအေရးႀကီးေသးတယ္ေနာ္) ။ ဆင္ေျခေပးတဲ့ ပါးစပ္ထမင္းငတ္တတ္တယ္တဲ့ ကၽြန္ေတ္ာအခုထိေတာ့ မငတ္ေသးဘူး အေမ့အိမ္မွာေနလို႔ ဟီး………………. ဘယ္အခ်ိန္က်မွငတ္မလည္းမသိဘူး ။

 ဘာေၾကာင့္ဒီစာေလးကိုေရးရသလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဆံုးမခ်င္လို႔ပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေသာက္သံုးက်သလဲဆိုတာကို လူပံုအလယ္မွာတစ္ကမၻာလံုးသိေအာင္ေၾကျငာတာေပါ့ေနာ္။
 ဆင္ေျခမ်ားလည္းထပ္ျဖည့္ေပးလို႔ရပါတယ္ဗ်ာစိတ္ဆိုးပါဘူးဗ်ာ။

……………………………… အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

လူအမ်ားေရွ႕တြင္း စကားေျပာျခင္းအေတြ႔အႀကံဳ

ကိုရင္သာဂိတစ္ေယာက္ ဟိုတစ္ေလာက M51A ရဲ႔ တစ္ႏွစ္ျပည့္ပြဲမွာဗ်ာ ေဟာေျပာပြဲေလးထည္တဲ့ဟာကို ၀င္ၿပီးေျပာမလို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေသးတယ္ဗ် ။ ဘာမွာလည္းမတတ္ပဲ ဆရာႀကီးသြားလုပ္တာေပါ့ဗ် ………. ဟီး…………………. အဲဒီအေၾကာင္းျပန္ေျပာရရင္ ဒူးတုန္တယ္ဗ် ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလိုအပ္ေနတဲ့အတတ္ပညာတစ္ခုဟာ လူအမ်ားေရွ႔တြင္ စကားေျပာခ်င္းအတတ္ပညာပဲ ဆိုတာကို အဲဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္သိသြားတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က အရင္တုန္းက တစ္ခါမွ လူအမ်ားကိုစင္ေပၚတက္ၿပီးစကားမေျပာဖူးဘူးဗ် ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ စင္ေၾကာက္လို႔ပဲ ။ စင္ကိုဘာလို႔ေၾကာက္လဲဆိုေတာ့ စင္ဆိုတာမ်ိဳးက လူအမ်ားကစိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတဲ့ေနရာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ပထမဦးဆံုးဆိုရင္ ဘာမွမလုပ္နိုင္ေတာ့ေအာင္လို႔ ရင္ခုန္ေနမိတဲ့ေနရာ ရည္းစားေဟာင္းေတာင္ အဲဒီေလာက္ရင္မခုန္ဖူးဘူး ဗ် ေတာ္ေတာ္ေလးကိုတုန္တယ္ ။ စင္ေပၚတက္ေျပာဖူးတဲ့သူအားလံုး အဲဒီခံစားခ်က္ကို ခံစားဖူးၾကမွာပါ ။ ပထမဦးဆံုးေျခလွမ္းတိုင္းမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြယ္ကူစြာနဲ႔အဆင္မေျပသြားၾကပါဘူး ။ စကားေျပာေကာင္းသူအားလံုးတို႔ဟာ ပထမဦးဆံုးဒီအဆင့္ကိုခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္ခ့ဲ့ၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစကားေျပာေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး ။ စင္ေပၚကိုတစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ပဲစကားေျပာဖူးတာပါ။ အဲဒီိႏွစ္ခါလံုးကၽြန္ေတာ္ က်ရံႈးဖူးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္မက်ေသးပါဘူး။ ဆက္လက္က်ိဳးစားေနမွာပါ ။ ဒီက်လို က်ရႈံး လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္နာလို႔ အဲဒါကိုပိုင္နိုင္ေအာင္ေလ့က်င့္မယ္ဆိုၿပီး လိုက္ေလ့လာေနတုန္းပဲဗ် အခုထိေတာ့ဆရာႀကီးမျဖစ္ေသးဘူးဗ်။ ဘာမွေတာင္သိပ္မေျပာရဲ႔ေသးဘူး ။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္ေလးေပါ့ သံုးေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလိုက္ကမ္း ဆိုးမသိပဲေျပာရင္းကေန တစ္ျဖည္းျဖည္း လူအမ်ားေရွ႔မွာစကားေျပာရတဲ့ ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳနည္းနည္းေလာက္ေတာ့သိလာၿပီဆိုတာပဲေပါ့ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ့အေၾကာင္းၾကြားလို႔ၿပီးေတာ့ အဲ………….ေျပာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အခုဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ထဲက စင္ေပၚတက္ၿပီးေျပာတဲ့အခါ အသံုးလိုမယ္ထင္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ေလးေတြကိုစုၿပီးတင္ျပေပးပါ့မယ္ ။အဲဒီစာအုပ္နာမည္ေလးက ေဟာနည္းေျပာနည္း ၊ ကိုယ္ဘက္ပါေအာင္စည္းရံုးနည္းမ်ား ဆိုတဲ့ ဆရာေဖျမင့္ေရးတဲ့စာအုပ္ေလးပါ။ မူလစာအုပ္ကေတာ့ အရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္ အခုကၽြန္ေတ္ာေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြဟာ အသံုးမ၀င္ဘူးဆိုရင္းလည္းကၽြန္ေတာ့ကိုပဲအျပစ္တင္ပါေနာ ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူေရးထားတာ ကိုထပ္ၿပီးကြန္ညြန္႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရးသလိုေလး လုပ္ၾကည့္တာပါဗ်ာ………………..အားလံုးပဲအဆင္ေျပႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ………
စာအုပ္ထဲမွာကေတာ့နည္းလမ္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ ဗ် ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္က အေျခခံက်က်သိသင့္တယ္လို႔ယူဆထားတဲ့ အခ်က္ေလး ႏွစ္ခ်ုက္ကိုု တင္ျပေပးမွာပါဗ်ာ……………
ကဲ ပထမနည္းလမ္းစၿပီးဗ်ိဳ႔
စင္ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔ သို႔ ပရိတ္သက္ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔
ေခါင္းစဥ္ က စင္ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔တဲ့ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာပါ တစ္ကယ္တမ္းစင္ေပၚကိုတက္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ စင္ကို ေယာက္ခမထက္ကိုပိုေၾကာက္ေတာ့တာပဲ ။ ပရိတ္သက္ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႔တဲ့ ပိုဆိုးတယ္ဗ် အားလံုးကို စင္ေပၚမွာရွိတဲ့ကိုယ္ကို၀ိုင္းၾကည့္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပိုၿပီးေတာ့ေၾကာက္တယ္ဗ် ။ အေတြ႔အႀကံဳမရွိရင္ပိုဆိုးတယ္ဗ် စင္ေပၚတက္ၿပီး စၿပီးေျပာတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီအခ်ိန္က ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပဲ ဘာမွကိုမသိေတာ့ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ့စင္ေပၚကေန ထြက္ကိုေျပးသြားခ်င္တာဗ်ာ ။ စကားေျပာရင္လည္းထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့န႔ဲအဆင္ကိုမေျပဘူး။ လူကလည္းတုန္ေနတယ္ ဘာမွကိုေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ေနတယ္ ။ကၽြန္္ေတာ္အခုေျပာခဲ့တာေတြအားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကယ္ ကိုရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ စၿပီးစင္ေပၚကိုတက္ေတာ့ ဘာမွကိုမျမင္ေတာ့ဘူး ဒူးေတြကလည္းတုန္လို႔ ဆယ္ရက္ေလာက္ထမင္းမစားပဲ ေကာ္ဖီဆယ္ခြက္ေလာက္စြပ္ေသာက္လိုက္သလိုပဲ လွပ္လွပ္နဲ႔ ။ ဒီခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ဘယ္သူမဆိုပထမဦးဆံုးစင္ေပၚတက္တဲ့သူတိုင္းအနည္းနဲ႔အမ်ားရင္ဆိုင္ေနၾကတာပါ ။
ကဲ ခံစာခ်က္ေတြေတာ့ေျပာၿပီးသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကအဲဒီပထမဦးဆံုးစင္ေၾကာက္တာကို စာအုပ္ထဲက ဘယ္လိုေျပာထားတယ္ ကၽြန္ေတ္ာဘယ္လိုေျဖရွင္းသြားတယ္ဆိုတာကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေျပာသြားမွာပါ။
ပထမဦးဆံုးစာအုပ္ထဲကေျပာထားတာက ေတာ့ စင္ကိုေၾကာက္ရင္ စင္ကိုမ်ားမ်ားတိုးပါတဲ့ ။ အဟဲ နည္းကေတာ့ရွယ္ပဲ ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုေနမွ ဘာလို႔စင္ကိုတိုးခိုင္းတာလဲ ဆိုေတာ့က ။ မိတ္ေဆြ သင္ ၀က္သားႀကိဳက္လားဗ် ။ အကယ္၍မ်ား ၀က္နဲ႔မေကၽြးပဲ ငါးပိရည္နဲ႔ေကၽြးမယ္ မိိတ္ေဆြစားမလား ???????????
ပထမပိုင္းမွာေတာ့ဘယ္စားမလဲ ဒါေပမယ့္ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒါမွမစားရင္ ဘာမွစားစရာမရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့စိတ္ေလး၀င္လာရင္ေတာ့ စားေတာ့မွာပဲမဟုတ္လား ေနာက္မ်ားမွာ မိတ္ေဆြ အဲဒါမပါရင္ထမင္းေတာင္မစားတတ္ေတာ့အဆင့္ထိျဖစ္သြားမွာပါ ။ စာအုပ္ထဲကနည္းကေတာ့ မိတ္ေဆြ မစားခ်င္ လည္းႀကိတ္မွိတ္ၿပိးစားခိုင္တာပဲ ။ စင္ကိုလည္းေၾကာက္ေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဆိုၿပီးတိုးရမွာပဲ ။မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ္အေတြ႔အႀကံဳကိုေျပာရရင္ေတာ့ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ရင္ဆိုင္ၾကည့္လိုက္ ေနာက္ဆိုသင္စင္ကိုႀကိဳက္သြားပါလိမ္မယ့္ ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကယ္ေျပာတာပါ စင္ကိုေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ စင္ေပၚကိုမ်ားမ်ားတက္တာအေကာင္းဆံုးပါပဲ…………………………………………… စင္ေၾကာက္ျခင္းအတြက္ စင္ေပၚကို မ်ားမ်ားတက္ၿပီးေျပာခ်င္းက အေကာင္းဆံုးေဆးပါပဲဗ်ာ ။ ပရိတ္သတ္ကိုေၾကာက္တဲ့ျပႆနာအတြက္က ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔အႀကိမ္ေရမ်ားမ်ားစုၿပီး ကိုယ္ကဦးေဆာင္ၿပီးစကားမ်ားမ်ားေျပာပါ ေနာက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိတဲ့ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာလည္း၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးပါတဲ့( စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့အခ်က္ေတြဗ် တစ္ခ်ိဳ႔ကိုေတာ့သိပ္သေဘာမတူဘူး ဥပမာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုသိပ္သေဘာမက်ဘူး) ကၽြန္ေတာကေတာ့ပရိတ္သက္ကိုေၾကာက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ ပရိတ္သတ္ကိုၾကည့္ၿပီးအားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္ေတြပဲလို႔ေတြးၿပီးေျပာလိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့အဲဒီနည္းလမ္းဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေကာင္းတယ္ဗ် မိတ္ေတြတို႔လည္းစမ္းသံုးၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ အသံုးက်လိမ့္မယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။
ဒုတိယအခ်က္ကိုစၾကရေအာင္ဗ်ာ
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္း
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းတဲ့ စင္ေပၚတက္ၿပီးစကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ စင္ေပၚမေရာက္ခင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းတိုတဲ့ အဆင့္ကို ျပဳလုပ္ထားမွသာလွ်င္ သင္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကို တိတိက်က်ေျပာႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႔အႀကံဳရေျပာရရင္ အနည္းငယ္ေလာက္ေတာင္ျပင္ဆင္မႈမရွိပဲ တက္ေျပာမယ္ဆို မိတ္ေဆြ သင္ ပထမဦးဆံုးေျခလွမ္းက်ဆံုးသြားၿပီလို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆို စင္အေတြ႔အႀကံဳမရွိပဲ ပထမဦးဆုံုးအႀကိမ္ျပင္ဆင္မႈမရွိပဲ စင္ေပၚတက္ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ စင္ေပၚကေန ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းေျပးခဲ့တယ္ တစ္ကယ္ပါ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႔ ရွက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြထဲမ်ာလည္းပါ၀င္ခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္မက်ခဲ့ပါဘူး ။ အဲဒီေနရာမွာေျပာထားတာက စာအုပ္ထဲမွာေကာ ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႔အႀကံဳအရဆိုရင္ေကာ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိ္န္မွာေၾကာက္လန္႔ၿပီးေနာက္ထပ္ဆက္မလုပ္ရင္ ေနာက္ခါ က်ရင္ လံုး၀ ကို အဆင္မေျပေတာ့ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ ခံစားဖူးခဲ့တဲ့ခံစားခ်က္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ျပင္ဆင္မႈမရွိပဲလည္း စင္ေပၚတက္ၿပီးမေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့အရႈက္ေတြလည္းကြဲခဲေပါင္းမ်ားေလၿပီေလဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္အခုေျပာတဲ့အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ က တစ္ကယ္တမ္းစင္ေပၚတက္ေျပာတဲ့အခါ အေျခခံက်က်သိကိုသိရမယ့္အခ်က္ေလး ႏွစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္ ။ စာအုပ္ထဲမွာ အႀကံဥဏ္ေတြအမ်ားႀကီးပါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔အခ်က္ေတြက ေတာ့ သိပ္သံုးလံုအဆင္မေျပဘူးလို႔ကၽြန္ေတ္ာထင္တယ္ ။ အဲဒီစာအုပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္တင္ျပထားတဲ့အခ်က္ေလးႏွစ္ခ်က္က တစ္ကယ္ကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အသံုး၀င္ခဲ့တာပါဗ်ာ……………… မိတ္ေဆြတို႔အတြက္ တစ္ခုခုမ်ားအသံုး၀င္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါၿပီဗ်ာ …………………….ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာအိုင္တီေလာကမွာ၀င္ေရာက္ေတာ့မယ္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ၀င္ေရာက္ၿပိးျဖစ္ေနတဲ့လူငယ္မ်ားအတြက္ ဒီ Public Speaking Skill ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အသံုးတည့္လာေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ေလး တင္ျပႀကည့္တာ ပါ ။ ေနာက္တစ္ခါအဆင္ေျပရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတုန္းကသင္ဖူးခဲ့တဲ့ Public Speaking Skill ကိုျပန္ၿပီးတင္ျပေပးပါ့မယ္ဗ်ာ…………..အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ

ပ်င္းရိျခင္း

ပ်င္းလို္က္တာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အရႈးႀကီးလိုျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ဘ၀ အခုေတာ့ ဟင္း………….ေမာလုိက္တာ
ေလာကႀကီးထဲမွာေနရတာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ လူအခ်င္းခ်င္းမွာရွိတဲ့ မာန အတၱ ရယ္ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ရယ္ စုေပါင္းၿပီး လူအမ်ားေစာက္ျမင္ကပ္တဲ့ လူသားအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ခဲ့တယ ္။ လူတစ္ခ်ိဳ႔ကေျပာတယ္ ။ ။ သာဂိ မင္းဟာ အရႈးပဲတဲ့ ကၽြန္ေတ္ာကလည္းျပန္ေတြးမိပါတယ္ သူလည္း အရႈးမို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ့ကိုအရႈးလို႔ေျပာတာပဲလို႔ ။ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွေျပာခဲ့တယ္ ပုထုဇဥ္ေနာ ဥမၷတေကာ တဲ့ လူမွန္သမွ်ဟာအရႈးပဲတဲ့။ လူသားအားလံုးဟာ ကိုစိတ္၀င္စားတဲ့အရာေတြနဲ႔ရႈးသြပ္တဲ့လူေတြခ်ည္းပါပဲတဲ့ ။ အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ crazy ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစဥ္းစားပါတယ္ ။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာေၾကာင့္အရႈးလို႔ေျပာတာလဲေပါ့ ။ သူတို႔နဲ႔မတူလို႔ အရႈးလို႔သတ္မွတ္က်တာတဲ့ ။ ဒါဆိုသူတို႔ကေတာ့ မရႈးဘူးလား။ သူတို႔လည္း ေကာင္မေလးကိစၥ ၊ စီးပြားေရး ၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြအတြက္ ရႈးသြပ္ေနတဲ့ လူသားေတြပဲဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ့္က်မွာ အဲဒီအရႈးေတြအားလံုးစုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရႈးလို႔ သမုတ္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္း အရႈးႀကီးေပ့ါဗ်ာ………………………………………

Saturday, July 24, 2010

Bloger တစ္ႏွစ္ျပည့္

ကိုရင္သာဂိတစ္ေယက္ Blog ေရးတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္သြားပါၿပိ ။ ဒီလို Blog ေလးျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ေက်းဇူးရွင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ ပ်င္းရိဖြယ္ရာေကာင္းၿပီးကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေျပာေနတဲ့ Blog ေလးကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ဖတ္ၿပီး comment ေတြေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ Blogေလးျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ပထမဦးဆံုးေက်းဇူးတင္ရမွာက ကၽြန္ေတာ္အာ းေက်ာင္းမွ သင္ခန္းစာအျဖစ္ Blog ေရးဖို႔အၿမဲတမ္းခိုင္းတဲ့ ဆရာေနယံဦးပါ ။ သူရဲ႔တိုက္တြန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ Blog ကို ပံုမွန္ေရးျဖစ္လာဖို႔အတြက္ တိုက္တြန္းေပးတဲ့အတြက္ အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရွိပါလွပါတယ္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္ အားတာ၀န္အရဆိုေပမယ့္တစ္ကယ္စိတ္ရင္းနဲ႔ Blogေရးဖို႔ကိုတိုက္တြန္းေပးတဲ့ ဆရာကိုေနယံဦး(Myanmar Egress) ကိုေက်းဇူးတစ္ကယ္တင္ပါတယ္။

 ေနာက္ထပ္ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ Yangonese ပါ ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေက်ာင္းၿပီးေတာ့ Blog ဆက္ေရးဖို႔ ကို ေတြ႔တိုင္းတိုက္တြန္းတတ္လို႔ သူ႔ေၾကာင့္လည္းPost ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္တာလည္းပါပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းစားေနလို႔ စာေတြမေရးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စာေရးႏိုင္ဖို႔ကိုအားႀကိဳးမာန္တက္ ကူညီၿပီးအခ်က္အလက္ ေတြရွာေပးတယ္ ။ ေနာက္နည္းပညာအသစ္ေတြကို ရွာေပးတဲ့အတြက္ သူ႔ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ IT ပညာရပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုသိရွိနားလည္းခဲ့ပါတယ္ ။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဳတာနည္းပညာရပ္ မ်ားကိုေလ့လာဖို႔အတြက္ လမ္းျပေပးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီဆိုဒ္ေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘ၀တစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ လိုအပ္တဲ့ ပညာရပ္ေတြ အေပါင္းအသင္းေတြ မိတ္ေဆြေတြဟာ ဒီblog ေလးေၾကာင့္ တုိက္ရိုက္ေသာ္လည္းေကာင္းသြယ္၀ိုင္ေသာ္လည္းေကာင္း ရရွိေစပါတယ္ ။ ဒီ blog ေရးျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ဘ၀အခ်ိဳးအေကြေလးတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လို႔ေနပါတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ့္ ဆို္ဒ္မွာ ၀င္ေရာက္ၿပီးေ၀ဖန္ေပးတ့ဲမွတ္ခ်က္ေပးတဲ့ အစ္ကိုအစ္မေတြအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ကေန အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

ကိုရင္သာဂိ
အားလံုးကိုေလးစားစြာျဖင့္

Thursday, July 1, 2010

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အားေျပာင္းလဲေပးေသာအရာမ်ား

ကိုရင္သာဂိတစ္ေယာက္ Blog ဆိုတာႀကီး ကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မွ စတင္ၿပီး နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ လုပ္ဖူးတာပါ ။ အဲဒါလည္းရေရာ ေမ်ာက္လက္ထဲအုန္းသီးရသြားသလိုပါပဲ ေရးခ်င္တာေတြေလွ်ာက္ေရး ေနတာေပါ့ ။ အဟဲ……… ၀န္ခံစရာေလးတစ္ခုရွိေသးတယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္ Blog စေရးေတာ့ wordpress နဲ႔ေရးတာေပါ့ဗ်ာ ။ ေရးရတယ္ဆိုတာကလည္း ကိုရင္သာဂိတို႔တက္ခဲ့သင္တန္းက assignment အေနနဲ႔ မေရးမေနရ ေရးရတာဗ် စေရးတုန္းကေတာ့ပ်င္းစရာႀကီးေပါ့ဗ်ာ ေနာက္ေတာ့လည္း ကိုမိုးလိႈင္ညတို႔ ႔ရန္ုကုန္သားတို႔နဲ႔လည္းခင္မင္ေရာ ဟဲဟဲ ဘေလာ့ကိုစၿပီးအားရပါးရေရးေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ ေနာက္ၿပီး Barcamp Yangon တုန္းကလည္း Volunteer သြားလုပ္ေတာ့ ကိုရင္သာဂိဆိုတာ ဟိုလူကလည္းၾကားဖူးတယ္ ဒီလူကလည္းၾကားဖူးတယ္ေတြျဖစ္ကုန္ေရာဗ် (အဲဒီလိုကို္ယ္ကိုကို္ယ္ၾကြားေနတာ) ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္အိုင္တီေလာကထဲကို ၀င္လာႏို္င္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့ကိုအေထာက္အကူေပးတဲ့ အရာေလးေတြရွိခဲ့ပါတယ္ အဲဒီေတြသာမရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္အခုေရွ႔ေနျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ ေအာက္မွာျပထားတာေတြက ကၽြန္ေတာ္အိုင္တီေလာကကို၀င္ေရာက္နိုင္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အားကူညီေပးတဲ့အရာေလးေတြေပါ့ဗ်ာ ။

ပထမဦးဆံုး ကဒ္အစိမ္းေလးက ကၽြန္ေတာ္ ဘားကမ့္ရန္ကုန္မွာ Volunteer ၀င္လုပ္တုန္းက ကဒ္ေလးပါ အဲဒီကဒ္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ကိုကြန္ပ်ဴတာပဲေရႊးခ်ယ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္ လို႔ေျပာလည္းမမွားပါဘူး ။ အဲဒီကဒ္ေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႔ေနလိုင္းကိုမေရႊးေတာ့ပဲ ကြန္ပ်ဴတာကိုေလ့လာခဲ့တာပါ ။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီဘားကမ့္ပြဲမွာ ပညာရွင္ေတြအမ်ားႀကီးကို အားက်ခဲ့ရတယ္ သူတို႔ ကို အစက နာမည္ပဲၾကားဖူးရာက ဘားကမ့့္ရန္ကုန္ ရဲ႔ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပညာရွင္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားကိုျမင္ဘူးခဲ့တယ္ ေနာက္ၿပီးကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ ။ အဲဒီေတာ့ ဘားကမ့္ရန္ကုန္ဟာကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘ၀ကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့တဲ့အခ်ိဳးအေကြ႔ေလးတစ္ခုလို႔ေတာ့ကၽြန္ေတ္ာမွတ္ယူထားပါတယ္ ။
ေနာက္ထပ္ကဒ္အနီေလးကေတာ့ M51A ဆိုတဲ့ Mistake 51 Area ဆိုတဲ့ဆိုဒ္ေလးကေနက်င္းပတဲ့ တစ္ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရပြဲေလးတုန္းက ၀င္ကူညီးေပးလို႔ရတဲ့ကဒ္ေလးပါ ။ အဲဒီပြဲေလးကို ကၽြန္ေတာအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့အရာေလးႏွစ္ခုကိုအဲဒီပြဲေလးကေန ဖန္တီးေပးခဲ့ပါတယ္ ။ပထမက ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္လိုခင္မင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အဲဒီပြဲကေန ကၽြန္ေတာ္ရရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ငမ္းငမ္းတက္လိုခ်င္ေနတဲ့ Laptopကို အဲဒီပြဲေလးအေၾကာင္းျပၿပီးအိ္မ္ကို၀ယ္ခိုင္းလို႔ ၀ယ္ေပးခဲ့လို႔ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီLaptop ကို အရမ္းပဲလိုခ်င္ခဲပါတယ္ ေနာက္ၿပီး အဲဒီလက္ေတာ့လ္ေလးအကူအညီေၾကာင့္ပဲအသစ္သစ္ေသာနည္းပညာရပ္ေတြကိုစမ္းသပ္လို႔ရခဲတာပါ ။ ကၽြန္ေတာ့အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာႀကီးက ဘာမွကိုသံုးလို႔မရေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီလက္ေတာ့ေလး၀င္လာလို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုအဆင္ေျပသြားတာပါ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ကိုဘ၀ေျပာင္းလဲဖိုပအတြက္လိုအပ္တဲ့Tools ေတြအကုန္လံုးကို ဒီပြဲေလးကဖန္တီးေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုထြန္း (Creater) ကို ေက်းဇူးအထူးပင္တင္ရွိပါတယ္ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ဗ်ာ စတစ္ကာကပ္ထားတဲ့ အရာေလးပါ Ubuntu လို႔ေခၚပါတယ္ သူက Free Open Source Operating System ပါ အင္တာနက္ေပၚကေန အလကားမွာလို႔ရၿပီး အခမဲ့ပို႔ေပးတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ Free Linux OS ပါ ကၽြန္ေတာ္အဲဒါကိုေတာ္ေတာ္ေလးႀကိဳက္ပါတယ္ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ကိုပထမဦးဆံုးမိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရန္ကုန္သားပါ သူက ကၽြန္ေတ္ာကုိ မေနာရမ ပညာဒါနသင္တန္းမွာလုပ္တဲ့ ကိုကိုရဲ႔ ရဲ႔ Ubuntu နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာျပတဲ့ပြဲေလးကိုသြားရင္းစိတ္၀င္စားခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုႀကိဳက္ပါတယ္ဗ်ာ ။ေနာက္ၿပီး Programmingတို႔ Networking တို႔ WebDesigner တို႔ဘာတို႔ညာတို႔ေတြကိုမေလ့ႏိုင္ေသးခင္မွာ ဦးဘထူးေလးကယ္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ္ကို္ယ္ကို ပညာရွင္ (စိတ္ကူးယဥ္ေပါ့ေနာ့)လို႔သတ္မွတ္နိုင္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကိုေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့အရာေတြထဲမွာ ဒီ နည္းပညာရပ္ေလးလည္းပါ၀င္လို႔ေနပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္အခုတင္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေတြထဲကအရာေတြအားလံုးဟာကၽြန္ေတာ္ကြန္ပ်ဴတာေလာကထဲကိုအေျခခ်ဖို႔အတြက္ ကူညီေပးခဲတဲ့အရာေတြကို စုၿပီးဓာတ္ပံုရိုက္ထားတာဗ် ေနာက္ၿပီးကိုရင္သာဂိဆိုတာျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ကူညီေပးခဲ့တဲ့အရာေတြလို႔လည္းေျပာလို႔ရပါတယ္ ။ ကိုရင္သာဂိဆိုတာျဖစ္လာဖို႔အတြက္ကူညီပံပိုးေပးခဲ့ေသာ ဆရာသမားအားလံုးႏွင့္တစ္ကြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္လွ်က္
ကိုရင္သာဂိ

Happy Birthday Kyaw Nyi Nyi

Happy Birthday Kyaw Nyi Nyi
မေန႔က ကိုရင္သာဂိတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းကဖိတ္လို႔ ေမြးေန႔တစ္ခုကိုသြားတယ္ဗ် ။ ေမြးေန႔ရွင္ကဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ ရခိုင္သားေလးရဲ႔ဒီုင္ယာရီကိုေရးတဲ့ ေက်ာ္ညီညီခိုင္ရဲေမြးေန႔ကိုသြားတာ ဗ်။ အရင္တုန္းက ေတာ့ဒီလိုလူလူသူသူဖိတ္ျခင္းခံရတာမဟုတ္ဘူး အခုမွပဲ ဖိတ္တာခံရေတာ့တယ္ ဟီး …………အဲဒီလို လူခ်စ္လူခင္္ေပါတာဗ်ာ။ အဲ……………ကၽြန္ေတာ့အေၾကာင္းကိုေရးရင္းနဲ႔ မူလအေၾကာင္းေတာင့္ေမ့ေတာ့မလို႔ ဗ် ……………………..ကၽြန္ေတာ္အခုဒီpostေလးကိုေရးတာ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္ညီညီခိုင္အတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးမလို႔ဗ် ။ ဆုေတာင္းေလးကဒီလိုဗ်
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းမျမန္ျမန္ရပါေစ
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းႀကီး ေယာကၡမဆိုးဆိုးႀကီးနဲ႔ ေတြပါေစ
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းႀကီး ေယာက္ဖေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ပါေစ
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းႀကီး မိန္းမေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ ေ၀းပါေစ
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းႀကီး အသက္ႀကီးႀကီး အေဒၚၾကီး ေတြနဲ႔ညားပါေစ
(မွတ္ခ်က္ အထက္ပါဆုေတာင္းမ်ားအားေျပာင္းျပန္ယူဆေပးပါေနာ္ )
(အဟဲ……………………….သယ္ရင္းေရစတာေနာ္ စိတ္မဆိုးနဲ႔)

သူငယ္ခ်င္း မင္းအသက္ကေတာ့တစ္ႏွစ္ႀကီးသြားၿပီး အတိတ္မွာဘာေတြလုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ အနာဂတ္မွာေကာဘာေတြလုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားသလဲ ။ ေတြးဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ေလာကႀကီးမွာေနတ့ဲအခါ လုပ္ သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြလည္း လုပ္ရမယ္ လုပ္ခ်င္တာေတြလည္းလုပ္ရမယ္ လုပ္ခ်င္တာေတြခ်ည္းပဲလုပ္လို႔မရလို လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြခ်ည္ပဲလည္းမလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သယ္ရင္းမင္းအတြက္အေရးႀကီးဆံုးက အနာဂတ္ဆိုတာ မင္းလက္ထဲမွာပဲရွိတယ္ ဘယ္သူဆီမွာမွမရွိဘူး။ အဲဒီေတာ့ကိုယ္လက္ထဲမွာရွိတဲ့ အနာဂတ္ကို ကိုယ္တိုင္ပဲ ဖန္တီးလိုက္စမ္းပါ သယ္ရင္း ဘ၀မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ကြာ……………………………………… ကိုရင္သာဂိ